Gitmek mi zor kalmak mı zor?

5 gündür yoktum evde, oğlumu alıp tatile gittim.Uzaktayken sanki her şey yoluna girmiş gibi bir rahatlık hali vardı üstümde. Dönüp eve gelince aslında hiç de öyle olmadığı kafama dank etti. Bugün sabah geldim ve sabahtan beri kalbim sıkışıyor. Ne olmasını bekliyordum ki? Ben gidecektim ve birisi gelip bu evde benim için tüm sorunları çözmüş mü olacaktı? Hem sorunların çözümü dediğin nedir ki? Şöyle şöyle olunca rahatlayacağım diye bir seçenek yok benim için. Alternatif çözümler: 

1) Kocamla aramın düzelmesi - Hafızam silinmedikten sonra şu an için aramızın düzelmiş olması neyi halleder?

2) Kocamdan resmen ayrılıp yeni bir hayata başlamam - Bir sürü maddi zorluk, artık resmen "boşanmış kadın" etiketiyle sürdürülecek bir yaşam ve belki de ömür boyu sürecek yalnızlık.

Demek ki neymiş? İki ucu boklu değnek.

Ama şu an için yapabileceğim en iyi şey yazmak. Çünkü konuşacak kimsem yok. Sebebini anlatacağım. Bir şekilde bir şeyler dışarı çıkmalı beynimden. İnfilak edebilirim yoksa.